Radioamateur PD0ADR

Radioamateur als hobby.

Radioamateurs vind je in haast alle landen en in alle lagen van de bevolking. Zij vertegenwoordigen een kleurrijke waaier van opleidingen en beroepen. Ze hebben één interesse gemeenschappelijk: hun passie voor de techniek én voor de radio. Zowel ‘Jan met de Pet', als wijlen koning Houssein van Jordanië, zijn collega's koning Juan Carlos van Spanje en koning Bhumiphol van Thailand zijn radioamateurs. Ook eerste minister Rhajiv Ghandi van India was één van hen. Carlos Menem, president van Argentinië vervoegt eveneens de rangen. Maar ook voor jou is er plaats. Ook jij kunt radioamateur worden! Dan word je opgenomen in die vriendenkring van ruim 1 miljoen gelicentieerden over de wereld.

Wat doen wij ?

Van oorsprong waren de radioamateurs ‘ontdekkers'. Zij hebben baanbrekend werk verricht i.v.m. radiocommunicatie. De techniek was toen echter vrij elementair maar niettemin! Een radioamateur was er bovenal een fysicus én een technicus. Hij bouwde niet alleen zijn eigen toestellen, maar vervaardigde ook de onderdelen die daarvoor nodig waren. Hiermee was het mogelijk om radioverbindingen te maken over de gehele wereld.Driekwart eeuw later is de elektronica sterk geëvolueerd. De integratie van de elektronische componenten heeft alom zijn intrede gedaan. Het is momenteel zo goed als onmogelijk zelf nog zend- en ontvangstapparatuur te bouwen die naar prestaties kan wedijveren met de kant-en- klare commerciële exemplaren. Dat geldt gelukkig niet voor alle toestellen. De radioamateur kan doorgaans zelf zijn antennes bouwen in plaats van fraaie compromisoplossingen in de winkel te kopen. De ‘echte' amateur is hij die regelmatig zelf nog iets durft bouwen. Maar ook hij die zijn commerciële zender en/of ontvanger door en door kent, en dat toestel - bij eventueel defect - zelf kan herstellen.

Bij het begin van de radio bestond alleen de telegrafie. Via morsesignalen werden boodschappen in gecodeerde vorm doorgeseind. Kort daarop zag de telefonie het daglicht. Naar het voorbeeld van de radio-omroep werd ook bij de radioamateurs aan telefonie gedaan. Het werd vlug duidelijk dat onder marginale omstandigheden de telegrafie (ook CW genoemd = afkorting van Continuous Wave) bij eenzelfde zendvermogen een grotere reikwijdte had dan de telefonie. Het was daarenboven zelfs betrouwbaarder! Dat was meteen de reden waarom op zeeschepen, tot voor kort, de noodcommunicatie steeds in telegrafie gebeurde. Tot aan de opkomst van de satellietcommunicatie hadden alle zeeschepen dan ook permanent een ervaren radiotelegrafist (marconist) aan boord. Dat is meteen de verklaring waarom - tot op vandaag - van de radioamateurs die gebruik willen maken van de HF-banden nog steeds de elementaire kennis van de morsecode wordt verwacht en geëist (en dit in alle landen van de wereld). In de loop der jaren zijn er echter een aantal andere vormen van modulatie en van informatietransfer bijgekomen. Radioamateurs zenden nu ook beelden uit. Zij maken verbindingen via eigen satellieten. Zij maken gebruik van numerieke technieken (laten hun computers met elkaar praten via de radio), enz. Desondanks blijft de rasechte amateur trots op zijn kennis van de morsecode. Het is voor hem immers de kennis van een andere (wereld)taal.

Amateurradio is het unieke medium om regelmatig rechtstreeks persoonlijke contacten te leggen op internationaal niveau. Vandaag, meer dan ooit, hebben de volkeren een dringende nood aan wederzijdse waardering en begrip. Het radioamateurisme kent geen grenzen van geografische, politieke, etnische, religieuze of economische aard. Communicatie tussen radioamateurs handelt uitsluitend over het technische aspect van de hobby. Het uitwisselen van persoonlijke berichten is taboe.

Als vormingsmiddel voor de jeugd speelt het radioamateurisme een uitzonderlijke rol. Het pedagogische aspect is evident en spreekt voor zich. Ook binnen onze samenleving waar de groep ‘senioren' alsmaar aangroeit, is voor deze mooie hobby een unieke rol weggelegd.

Daarenboven is de beleving van de hobby veelzijdig. Er zijn radioamateurs die hun leven lang toestellen ontwikkelen of bouwen en haast zelf geen radioverbindingen maken. Voor anderen primeert dat facet wel. Het maken van verbindingen is voor hen een ‘must', een onweerstaanbare drang! Daartussen zijn natuurlijk gradaties mogelijk. Sommigen vind je alleen op de klassieke kortegolfbanden. Anderen zweren alleen bij de kortst mogelijke golflengtes. Veel aspecten van het radioamateurisme zijn complementair. Zo zijn er bijvoorbeeld radioamateurs die zich honderd procent inzetten voor het installeren en het operationeel houden van datanetwerken (via radio). Andere radioamateurs maken gebruik om gegevens en informatie over propagatie, over wedstrijden,... uit te wisselen. Weer anderen ontwikkelen software die door hun collega's kan worden gebruikt voor duizend en één toepassingen (circuit-design, antennemodelling, logboek, datacommunicatie, wedstrijden, e.d.m.)